"Saying Hello was a bit hard but saying goodbye is much harder"

15augustus, Onze reis begon 15uren geleden, en ja we zitten nogsteeds in de trein. We passeerden een tijdzone waardoor het nu een uur later is dan voorheen, 6 eerder dan in Nederland. We krijgen niet heel veel mee van de omgeving maar het is een super leuke ervaring om op deze manier te reizen. We hebben diner in het cafe in de trein, vallen in slaap tussen alle andere passagiers. Wel word ik ongeveer 10keer wakker omdat de ene keer je been en de andere keer je nek verkeerd ligt. Daarnaast zit ik naast een man die ik helemaal niet ken en dan maar hopen dat ik midden in de nacht niet kwijlend op zn schouder wakker word. Gelukkig is er veel beenruimte en lig ik met opzet met mn hoofd naar het gangpad. In ieder geval krijgen we wat uurtjes slaap en staan we fris en fruitig op wanneer er omgeroepen wordt dat het cafe open is voor ontbijt. 7:30 Waarom ook niet, alsof we een glaasje te veel hebben gedronken lopen we door de trein, schommelend van links naar rechts met onze haren in een goedemorgenstyle.We eten ontbijt, spelen uno en maken plannen voor de aankomende dagen, nog 2uren en we komen aan in Washington DC! Tijd om de tourist uit te hangen! Om 13:30 komen we aan in Washington, we mogen ons weer lekker in het zweet werken met al onze bagage. Ik als een look a like hamburger tussen twee rugzakken en de anderen met hun rollende koffers. Ja ik ben nogsteeds heel blij met een backpack alhoewel mn schouders daar anders over denken. Daar lopen we dan als echte toeristen, we gaan we opzoek naar een restaurantje om te eten en omdat iedereen erg veel trek heeft kost het ons minderlang om te besluiten waar we gaan zitten. Binnen 5minuten zitten we aan een tafeltje met om ons heen al onze bagage. Na een half uur zijn we weer klaar om te gaan, op naar onze accommodatie voor de aankomende dagen.  We hebben een huis gehuurd via airbnb, zo leuk! 5minuten met de metro en we zijn midden in de stad.

Wanneer iedereen voor de televisie neer ploft besluit ik maar om te buurt te verkennen. Het wordt langzaam donker en het is nog super warm buiten, de lichtjes gaan aan en mensen lopen rond in jurkjes en korte broeken, dit voelt als vakantie. Deze wijk voelt alsof ik in een ander land ben beland, gewoon omdat de restaurants en barretjes zo niet Amerikaans zijn. Na de eerste 2maanden verwachtte ik alleen nog maar fastfood restaurants maar dat is niet alles ook hier bestaan kleine leuke restaurantjes. Ik loop door leuke straatjes, huizen met bloemen en velgekleurde muren. Na wat hulp van google kom ik aan bij een huis die beschilderd is als een watermeloen, dat maakt niet alleen de buurt vrolijk, ook mij! 

Het is laat in de ochtend wanneer we eindelijk vertrekken om richting het centrum te gaan. We pakken de bus en komen aan bij het witte huis. Zo bizar en anders dan mijn verwachtingen. Ook is er overal politie te vinden, staan er hekken op de weg en staan er overal mensen met protestborden in hun handen. Trump is bij de meeste mensen niet erg geliefd zoals ik en wij in Nederland ook weten, dat is ook overal in de stad te zien en lezen. Na ons bezoek aan het witte huis nemen we een kijkje in het "White house visitor center". Dan komt dat wat je normaal op televisie ziet echt dichtbij, super interessant. We vervolgen onze route naar de constitution gardens waar het Washingtonmonument staat. Een monument die werd opgericht voor de eerste president George Washington. Vanaf daar kunnen we de Lincoln memorial reflecting pool al zien, het lange water dat je vaak op de televisie ziet wanneer het over de presidentschappen van Amerika gaat. Tussen het water en het Washington monument vind je het prachtige National World War || memorial. Een grote fontijn met daar omheen 56pilaren die in een cirkel rond de fontijn staan. Op 48 pilaren staan de namen van verschillende staten gegraveerd die tijdens de oorlog lid van de unie waren. Aan het einde zie je de Freedom wall waar 4048 gouden sterren te zien zijn die staan voor de gesneuvelde Amerikanen. Super mooi maar vooral erg indrukwekkend. We lopen langs het water naar het prachtige gebouw genaamd Memorial Lincoln als een gedenkteken naar de 16e president van Amerika, Abraham Lincoln. Grote trappen die je naar het monument leiden, waarin je het beeld van Lincoln vindt. Een beeld gemaakt als een grote stoel met daarin de oud president met de volgende tekst in de muur erboven gegraveerd 

"IN THIS TEMPLE

AS IN THE HEARTS OF THE PEOPLE

FOR WHOM HE SAVED THE UNION

THE MEMORY OF ABRAHAM LINCOLN

IS ENSHRINED FOREVER"

We lopen terug langs de achterkant van het witte huis waar je de bekende kerstboom, the national christmas tree vindt, onversierd uiteraard. Dan is het nu wel tijd voor lunch, we lopen richting het centrum waar we langs een dure winkelstraat komen versierd met strandballen en lampjes.Wanneer de avond in zicht is gaan we terug naar ons huis, we koken gezellig met zn allen en maken er nog een leuke avond van! 

17augustus, Dag 2 in Washington. Vandaag beginnen we de dag wat eerder gelukkig! 9:00 en we zitten in de metro richting het Arlington National Cemetery. De plek waar alle Amerikaanse soldaten die gevochten hebben tijdens de 1e en 2e wereldoorlog liggen begraven. Prachtig maar ongelofelijk.. wanneer je naar rechts kijkt kijk je naar een veld die maar niet ophoudt.. maar niet alleen rechts, ook links en voor en achter.. zoveel herdenkingsstenen.. wanneer we de trappen oplopen komen we bij de plek waar John F Kennedy en zn familie ligt begraven. Met daaromheen een muur met daarop een speech van John F Kennedy. We bereiken de top waar een prachtig uitzicht over de stad is te zien. Daarnaast staat het Arlington huis op de top, we hebben een kijkje binnen en we hebben geluk. Over een week gaan ze beginnen aan een restauratie en dan zal het huis gesloten zijn voor 1/2 jaar. Wanneer we zien dat het al bijna 11:00 is haasten we ons naar beneden. Ieder uur vindt de "changing of the guards" plaats bij de graftombe van de onbekende soldaat. We komen er aan en zijn precies op tijd.

Het gaat allemaal heel precies met de wissel, zwetend in de zon bekijken we de wissel. En wij dragen zomerkleren, die mannen die hier een uur in de brandende zon staan dragen een pak, een zwart pak, een pet en mogen niet tot weinig bewegen.. Als je er nou nog een kleurtje van kreeg maar nee misschien een tan lijn op hun polsen maar daar houdt het ook wel mee op. Na het Arlington National Cemenery staan er museums op de planning.. ik en museums ja nee maargoed we hebben het schema aangepast om iedereen iets te laten doen wat die wil. Heel leuk maar een keer en nooit weer haha.. 4uren lang lopen we rond in museums over dieren, de natuur, geschiedenis, stenen en over Amerika en dat soort dingen. Sommigen dingen zijn echt wel interessant hoor. Maar wanneer de zon schijnt buiten en er prachtige gebouwen en monumenten te wachten staan om bekeken te worden doe ik dat toch liever. Gelukkig ben ik niet de enige en verzinnen we wat dingen om het wat leuker te maken. We hebben verschillende opdrachten die je moet uitvoeren binnen 5minuten. Groepsfoto's of vanuit het niets een kip nadoen. Hoe stom het ook klinkt, het was hilarisch. En trouwens of dat nog niet genoeg museums zijn, om 15:00 hebben we kaartjes besteld voor een ander museum. Maar oke, hier heb ik voor ingestemd. Het Holocaust museum, een museum over de tweede wereldoorlog. Ontzettend indrukwekkend en zo mooi gemaakt. Filmpjes, foto's en spullen om te bekijken. Bij binnenkomst krijg je een paspoort van een persoon die leefde tijdens de oorlog. Iedere verdieping kreeg je meer informatie over dit persoon, of ze moesten onderduiken of op welk kamp ze werden gebracht, en aan het einde of ze de oorlog wel of niet hebben overleefd.. heftig ja. Ik kreeg het paspoort van een meisje, Susanne. Roepnaam Sanne. Dat is toevallig.. Susanne leeft in Duitsland maar verhuist tijdens de oorlog naar Amsterdam waar ze gaat studeren. Ze moet na een bepaalde tijd verplaatsen van haar school naar een Joodse school. Op haar 13e wordt ze overgebracht naar een kamp. Net als Anne Frank waar ook een stuk over te vinden is in het museum. Een bordje met "Joden Verboden" staat er in het museum geschreven in het Nederlanders. Een meisje bekend door haar dagboek is bekend in Nederland, en niet alleen Nederland ook in Europa en ook naast Europa kennen ze haar .. bizar maar zo indrukwekkend en erg interessant. Er staat een ontzettend lange muur in het midden met namen van mensen die onderduikers hebben geholpen. Het gaat per land, Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk nog veel meer uiteraard en dan Nederland. Een lijst die maar niet ophoudt. Niet één rij, niet twee, nee wel 10rijen met daarin honderden mensen die hulp hebben geboden tijdens de oorlog. 

Wanneer de laatste gang te zien is slaan we de laatste pagina in het paspoort om. Daarin staat het laatste bericht over het meisje in het paspoort Susanne 14 jaar, 14jaar oud en levend in een kamp.. Susanne overleeft de oorlog niet....  

Aan het einde van het museum is een groot scherm met verschillende videos te zien van mensen die de oorlog mee hebben gemaakt. Ze praten over een aantal gebeurtenissen die hun hebben meegemaakt. Zo vertelde een vrouw dat ze een zuster in het ziekenhuis was en dat ze te horen kregen dat ze een einde moesten maken aan het leven van de patiënten in hun ziekenhuis, en niet alleen dat ziekenhuis, nee 70.000 mensen zouden vermoord worden. De baas van het ziekenhuis deed iets gevaarlijks om te proberen dit te voorkomen. Hij belde op naar een van de Duitse leiders, in het Duits acteerde hij dat hij ook een Duitse leider was. Hij vertelde de man aan de lijn dat hij onlangs een lunch had gehad met de leider die dit idee naar buiten had gebracht en dat hij niet in het land was momenteel en dat hij dit plan helemaal niet meer wou uitvoeren. Hij verteld dat ze het idee spoedig mogelijk moeten afbreken. Met het gevaar dat de leider die met het idee naar buiten kwam gewoon naast de man aan de andere kant van de lijn stond. Maar nee dat was niet het geval en 2minuten later waren alle ziekenhuizen op de hoogte. Wauw, dat kun je toch echt wel een held noemen. 

We stappen het museum uit, we zijn weer buiten. We lopen richting het "United States Capitol" een prachtig gebouw echt prachtig. We zitten een tijdje aan het water in de zon en dan besluiten we terug te gaan, we vinden een gezellig restaurantje waar we de avond afsluiten. Een lange maar interessante dag! 

18augustus, De wekker gaat, jeeeeej! Nog even en we zitten in de bus naar NEW YORK CITY! Maar eerst mogen we alles weer pakken, ik vraag me me nogsteeds af hoe het allemaal in mn tassen paste op de heenweg.. Ik neem een pauze voor ontbijt, Sarah is al begonnen. Toast en een biertje. Hilarisch als je de keuken binnenkomt. Goedemorgen! "We kunnen het niet meenemen naar New York" nee ja snap ik, zou ik ook aan denken om 8:15. Met een aantal spullen geknoopt aan onze tassen verlaten we ons leuke huisje. Op naar het station waar we de bus pakken naar New York. De 3uur durende reis wordt 5uren maar daar zijn we dan NYC! We eten wat met zn allen en wanneer terug gaan naar het hotel ga ik samen met Sarah en Mix richting Times Square, wauw. Ik heb het de eerste dag in Amerika kunnen zien maar wauw, zo gaaf!We lopen door de straten en de lach is niet van ons af te krijgen, we lopen door tot Broadway. Het begint ondertussen ook heerlijk te regenen maar het is zo gaaf om hier te zijn dat het niet zoveel uitmaakt dat we helemaal natregenen. Na een uur lopen we weer terug naar ons hostel, morgenochtend gaat de wekker weer vroeg en nemen we de bus naar de Niagara Falls! Super gaaf maar ik kan stiekem niet wachten om terug te komen in New York om de stad te verkennen. 

19augustus, Het is vroeg in de ochtend als we richting China Town vertrekken. Vanaf daar nemen we de bus naar de Niagara Falls. Na een aantal uren in de bus maken we een stop, we hebben tijd om het prachtige natuurgebied "Watkin Glens State Park" in Dix te verkennen. Tussen de bergen door langs de riviertjes en watervallen lopen we naar beneden. Na een uur stappen we weer terug in de bus, tijd voor de laatste 2uren. En ja, na 8uren in de bus zijn we er dan eindelijk. En het was het meer dan waard, het is prachtig! Het is nog licht als we aankomen, langzaam wordt het donker en de gekleurde lichten schijnen in het water. De watervallen kleuren op in verschillende kleuren, zo bijzonder om te zien. Om 21:00 stappen we weer terug in de bus, op naar ons hotel. We zijn reuze benieuwd naar het hotel dit omdat we maar $80 hebben betaald voor de trip en het hotel samen, dat moet wel een achterstallig hotel zijn ergens in de middle of nowhere. Als de bus dan stopt bij een mega groot mooi hotel kijken we elkaar aan.. dit kan niet waar zijn, misschien is het wel de kelder waar we in terecht komen. Wanneer we de sleutels voor onze kamers krijgen beginnen we enthousiast opzoek naar onze kamer. En wauw, 2prachtige hotelkamers staan voor ons klaar, vervelend hoor. Helaas kunnen we er maar even van genieten, morgen om 6:50 staat de bus klar voor de tweede en laatste dag hier.

20augustus, Het is vroeg als de wekker gaat, de bedden liggen zo fijn dat we het opstaan nog maar even uitstellen. Wanneer het 6:30 is moet ik toch echt het bed uit. We beginnen de trip bij het "Whirlpool state park" daar waar vele jaren geleden de Niagara Falls plaatsvonden maar door het afbreken van de rotsen is die langzaam verschoven veel verder op in de rivier. In de whirlpool vinden vele stromingen plaats die allemaal van een andere kant komen, super gevaarlijk dus om hier in terecht te komen. En toch zijn er mensen die proberen de oversteek te maken naar de andere kant, en trouwens niet "gewoon" de andere kant nee van Amerika naar Canada. Maar je raad het al, diegenen hebben het niet overleefd... 

De 40meter tussen de de 2kanten zijn compleet andere landen, dat is zo bizar. Canada is zooooo dichtbij. We hadden voor de 3daagse trip kunnen kiezen om dan ook de watervallen vanaf de andere kant te kunnen bekijken maar om problemen met ons Visum te voorkomen doen we dat maar niet. We stappen terug in de bus en bezoeken een oud Fort te bezoeken genaamd "Fort Niagara State Park" 

We bekijken hoe ze een schot doen met een oud geweer en lopen rond tussen de kanonnen en huisjes. Interessant en mooi maar tijd om naar de Niagara Falls te gaan. Rond half 10komen we er dan eindelijk aan, we beginnen de dag meteen met een vaart op de welbekende boot "Made of the Mist" in blauwe poncho's vormen we een rij voor de boot. En ja die poncho's zijn ook echt wel nodig. Wauw! We gaan dicht langs de watervallen, en het is zo ontzettend mooi. Na 15minuten helemaal doorweekt stappen we weer van de boot af. Dat was echt zo gaaf. Er is een grote trap doe recht langs de watervallen gaat. Een lange rij met blauwe poncho's loopt voor ons, we volgen en dit is echt een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. Zo dichtbij de waterval en 2prachtige regenbogen vormen over het water. Als we nog niet genoeg doorweekt waren zijn we dat nu wel maar wauw dat is het meer dan waard. Dit is zeker een MUST DO.

De regenponcho gaat de container in en we nemen de lift terug naar boven. Hoe leuk het ook is om die als souvenir mee naar huis te nemen, die wordt toch nooit meer gedragen. We maken de laatste foto's vanaf de brug en dan is het alweer bijna tijd om te gaan, terug naar New York City. 

21augustus, De wekker gaat om 7:00, vandaag ga ik alleen op pad om de stad te verkennen. Via internet heb ik een New York City pas gekocht waarmee je 6atracties kunt bezoeken in 9dagen. Ik begin de dag met een bootvaart, het is super warm buiten dus perfect timing!  De stad vanaf het water zien is ontzettend mooi, we varen langs de rand van de stad en dan naar de Statue of Liberty, het vrijheidsbeeld! Zo gaaf om die in het echt te zien, best klein vergeleken met mn verwachtingen. We varen onder de bekende bruggen van New York door, de Brooklyn Bridge, Manhatten Bridge en de Williamsburg bridge en komen na 2uren varen weer aan wal. Een super ervaring om op deze manier New York te zien. Bruingebakken stap ik weer van de boot af tijd voor her volgende plan van de dag. Op naar de Epire State Building! In 54 seconden sta ik 80 verdiepingen hoog in de toren. Vanuit de ramen krijg je alvast een super mooi uitzicht over de stad. Ik stap in de rij voor de lift maar wanneer ze roepen dat er ook trappen zijn haast ik me daar naartoe voordat de hele stoet me voor is. En daar sta je dan 86verdiepingen hoog met zicht over de hele stad.. wauw wauw wauw. En dan komt het, het is vandaag 21augustus en dat betekend dat de Eclipse, de zonsverduistering te zien is in Amerika. En ik sta boven op de Empire state building om die mee te maken. In New York is die 70% te zien, mensen met speciale brillen maken zich klaar, de foto's worden gemaakt door de zwarte glazen waardoor je goed kunt zien wat er gebeurd. Het is gevaarlijk om in de zon te kijken tijdens deze gebeurtenis en helaas zijn de brillen allemaal uitverkocht. Gelukkig zijn er superveel lieve mensen om me heen die vragen of ik gebruik wil maken van hun bril en wanneer een groepje de lift terug neemt naar beneden vragen ze of ik hun bril wou hebben, zo gaaf!  Daar sta je dan in Amerika op de empire state building te kijken naar de zonsverduistering. Ontzettend bijzonder!

Na een uur te kunnen genieten van het prachtige uitzicht neem ik de lift weer terug naar beneden, tijd om een beetje te verdwalen in deze mega stad. Ik kom terecht op super mooie plekken en kom uit op Times Square waar ik wat winkels in ga. Ik raak in gesprek met mensen uit Frankrijk die me vertellen dat er vanavond een open air movie is in Bryant Park, dicht bij ons hotel. Wanneer ik om 19:30 terug ben in het hostel maak ik me klaar om naar de film te gaan, mn voeten vallen bijna van mn lichaam af van al het lopen vandaag maargoed, ik ben hier nu en ga alles doen en zien wat ik maar te doen en zien valt. Helaas wil niet iedereen mee maargoed dat is hun keuze, samen met Mix loop ik richting het park waar het supervol is met mensen. Alles is voller dan vol maar gelukkig vinden we een klein plekje waar we het meeste van het scherm kunnen zien. Dirty dancing it is voor vanavond! Mensen klappen, hebben plezier en juichen wanneer er bepaalde dingen gebeuren in de film. Ik heb nog nooit op zo'n leuke manier een film gekeken, tussen de bomen maar midden in de stad, met zoveel mensen en een warme temperatuur, klinkt perfect? Het is perfect! Mensen dansen en zingen mee en gaan helemaal op in de film, zo ook de mensen die voor ons staan die helemaal op in de film gaan wanneer de liefdes scene afspeelt. Ja dat kan natuurlijk ook, ik kijk mix aan en we proberen onze lach in te houden maar wanneer de mensen naast ons beginnen te lachen houden wij het ook niet meer in. "We don't even have to watch the movie anymore" live dirty dancing. Gelukkig  zijn ze na ongeveer 20minuten verdwenen en krijgen we toch nog wat mee van de film. Mensen beginnen te klappen en dansen tijdens het slotlied, er hangt echt een geweldige sfeer!

Nog een laatste activiteit voor vandaag, het is inmiddels bijna 23:30 en Mix keert terug naar het hostel. Ik heb nog een ticket voor de Empire State Building. Nog een keer? Ja precies, nog een keer! Bij deze tickets zat een extra bezoek na 22:00 op dezelfde dag. En of ik blij ben dat ik deze keuze gemaakt heb? Ja! 00:00 en ik sta weer op 86 verdiepingen hoog kijkend naar alle prachtige gebouwen die verlicht zijn. Lichtjes overal, het is het mooiste uitzicht dat ik ooit heb gezien! Je kunt de stad vanaf alle kanten bekijken en zo ontzettend ver ook, zoveel lichtjes, zo mooi!  Om iets voor 01:00 keer ook ik weer terug naar het hostel. Een wandeling van 30minuten door de stad, eng? Nee, spannend? Jaa, beetje wel. In plaats van toeristen overal is het ik en nog een aantal mensen. Vele daklozen slapen aan alle kanten van de straten en de muizen rennen vrolijk rond door al het afval. Ai ai ai.. nog 20minuutjes. Voorbereid op het ergste wat kan gebeuren loop ik met mn paspoort onder mn kleding verder. Als iemand mn tas probeert te stelen kan ik in ieder geval nog terug vliegen zonder gedoe met het paspoort. Ja geloof het of niet, vele waanideeën schieten door je hoofd op zo'n moment. Gelukkig was dat nergens voor nodig en kom ik veilig aan bij het hostel, ergens toch wel leuk zo'n nachtwandeling door New York. Oh ja, sorry mem 

22augustus, De tweede dag in New York breekt aan, we beginnen met een bezoek aan het 9/11 memorial en museum. Ontzettend indrukwekkend om daar binnen te zijn, de gedenkplek waarop alle namen staan is prachtig maar wanneer ik er in het museum gezichten bij krijgt moet ik toch even slikken... restdelen van het world trade enter, ingedeukte brandweerauto's, foto's, video's, kledingstukken, vliegtuigonderdelen en nog veel meer is er te zien. Er worden geluidsfragmenten afgespeeld waarin over ieder persoon iets verteld wordt waarna er een foto wordt afgebeeld. Mensen die aan het werk waren, mensen die klaar waren voor een heerlijke vakantie, mensen die hun familie weer zouden gaan zien en nog veel meer mensen die door deze vreselijke terroristische aanslag om het leven kwamen.. we lopen 2uur rond maar we hadden makkelijk nog veel langer kunnen blijven, mocht je naar New York gaan is dit echt iets om te bezoeken.

We stappen weer naar buiten waar de zon heerlijk schijnt, het is zo'n 28graden lekker warm dus. We lopen richting de welbekende Brooklyn Bridge die ik vanaf de boot al heb kunnen bewonderen maar om de brug van dichtbij de bekijken en er dan ook echt over heen te lopen is wel super gaaf.  

Na ons bezoek aan de Brooklyn bridge gaan we terug naar ons hostel om daarna uiteten te gaan naar het restaurant die ik super super graag wou gaan bezoeken, Ellen's stardust! Het restaurant waar je zingend en dansend bediend wordt. De mensen die hier werken hebben het doel om in plaats van in een restaurant op Broadway op het podium op Broadway terecht te komen. Naast de ontzettend leuke sfeer die er hangt is het eten ook nog eens erg goed! Ook dit is zeker een aanrader!

Wanneer we weer naar buiten stappen is het 19:00, we pakken de metro richting de haven. We gaan met de veerpond naar staten Island, naast het prachtige zicht over de stad komen we ook langs het vrijheidsbeeld. Wanneer we aan boord stappen is het al schemerig, overal zijn weer lichtjes te zien en ook het vrijheidsbeeld staat in de spotlights, zo mooi! We maken wat foto's en ook de mensen om ons heen doen dat, ik word gevraagd een foto te maken voor een gezin en na ze te horen praten blijken ze Duits te zijn. In het Duits hebben we een gesprek en wanneer ik terug kom naar de meiden met wie ik ben kijken ze me raar aan, dat was zo vaag om te horen, we waren helemaal vergeten dat je naast Engels nog een andere taal sprak. Ik loop naar buiten en de meneer voor me houdt de deur open, Thankyou zeg ik waarop hij antwoord "graag gedaan" huh? Een Nederlander, jeej! Geloof het of niet, de afgelopen 3maanden heb ik geen Nederlanders gezien hier in Amerika. We hebben een gesprek en hij verteld dat die hier is voor een weekje werk, hij werkt voor Stage Entertainment en had de vervelende taak om de musical On Your Feet op Broadway te kijken om die vervolgens naar Nederland te halen.. jaa vervelend baantje, volgende keer ga ik graag mee.

We eten een ijsje op het eiland en nemen de veerpont terug naar Manhattan, we lopen rond in Time Square om de laatste souveniertjes voor Mix die morgen vertrekt te kopen en gaan terug naar ons hostel, dat was een leuke dag!

23augustus, De allerlaatste dag is aangebroken... niet alleen in New York nee de allerlaatste dag in Amerika.. (voor deze trip dan hè) Om 8:00 ga ik opzoek naar een extra tas, helaas zijn de meeste winkels dan nog gesloten dus ik keer terug naar het hostel waar Mix al aan het wachten is voor haar Taxi naar de luchthaven.. Een knuffel en daar gaat Mix, terug naar Zuid-Afrika.. Nu komt het toch wel heel dichtbij, de volgende die richting het vliegveld gaat ben ik. Gelukkig hebben we nog de hele dag samen en samen met Sarah ga ik naar The Top Of The Rock om van het prachtige uitzicht over New York te genieten. Leuk om de hele week met het hele groepje te zijn maar stiekem ook erg leuk om nog even wat te doen samen met degene die echt een goede vriendin is geworden. Van alles is het nog het lastigst om afscheid te nemen van haar, niet dat ik haar nooit meer ga zien hierna natuurlijk, er vliegen gelukkig ook vliegtuigen naar Australië. Maargoed, nu ben ik alweer bezig met het einde en dat is het nog niet want we staan samen op het hoogste punt op the top of the rock. WAUW! 

Na dit gave moment gaan we met de andere 2meiden opzoek naar een plek om te lunchen, het is de Olive Garden waar we gezellig met zn allen wat gaan eten. We lopen nog even rond op Broadway en Time Square en keren terug naar ons hostel. Hannah pakt de trein naar haar nieuwe hostel dus daar gaan we weer, een dikke knuffel en tot snel in Europa! 

Nog een uurtje en de taxi staat klaar, we relaxen nog een beetje in het hostel, ik pak de laatste spullen en dan is het tijd, tijd om mn tassen te pakken en te gaan. Na vele andere vriendinnen uitgezwaaid te hebben ben ik aan de beurt om terug te vliegen, knuffels en tranen en ik spring in het busje. We gaan elkaar zeker weer zien! 

En daar zit ik dan nu op het vliegveld in New York (JFK) wachtend om te boarden.  En uiteraard maak ik tijdens mn bezoek aan het vliegveld ook weer vanalles mee, ten eerste word ik afgezet bij de verkeerde terminal waardoor ik na wat hulp in de Airtrein stap naar de juiste terminal. Dan ga ik door de duane en is mn waterflesje nog vol. Ik en al mn spullen inclusief mn schoenen zijn al door de duane maar samen met mn flesje word ik teruggestuurd om hem te legen. Op sokken ga ik richting de toiletten maar daar word ik weer tegengehouden met de vraag wat ik aan het doen ben. Mn flesje legen zoals me verteld werd. En waarop dan gezegd word waarom ik dat niet gewoon in de prullenbak doe? Nou omdat ik afgelopen zomer iedere dag opnieuw te horen kreeg dat we niet van garbage juice houden. Dat zei ik natuurlijk niet letterlijk, ik ging er gewoon vanuit dat dat niet de bedoeling was maar oké, ik leeg mn flesje in de prullenbak en ga weer langs de bewaking. Je bent hier toch net langsgekomen? Jaja... ik leg uit waarom ik hier weer sta en ze stuurt me naar een andere rij, dat gaat dus niet he, al mn spullen liggen op de andere band. Na 3keer hetzelfde uit te leggen mag ik terug naar de band waar mn spullen zijn. Ik ga weer door datgene waarvan ik de naam niet weet. (Waar je in moet staan en ze checken of je geen spullen bij je hebt die je niet mee mag hebben) dat ding dus. De mevrouw die daar bij staat vraagt waarom ik nog een keer ga, eh omdat ik net mn flesje moest legen. Waarop ze antwoord waarom ik dat niet gewoon in de prullenbak heb gedaan, ja daar gaan we weer. Het duurt even maar ik heb mn tassen weer terug en het belangrijkste een LEEG flesje. Wanneer ik al mn spullen pak is mn telefoon niet in de bak waarin ik hem het gelegd. Wanneer ik er na vraag word ik naar de infobalie gestuurd. Daar aangekomen hoor ik het al "MISS SANNI DEYOUNG" hey that's me! "We found your personal items, please pick them up at the information desk" ja hé dat wist ik ook nog niet, jullie sturen me terug om m'n flesje te legen en gaan wanneer ik even weg ben mn spullen als verloren weg brengen. Maargoed ik heb al mn spullen weer en hoor mn naam voor de laatste keer voorlopig nog een keertje Chinees klinkend en dat door de speakers, heb ik dat ook maar weer meegemaakt.

We zijn er nog niet trouwens, met een ijsje neem ik plaats op een stoel in gate 9. Een vrouw tegenover me heeft een meisje op haar schoot die heerlijk ligt te slapen. Tot het moment dat ze wakker wordt en ja ik ga het gewoon zeggen, over haar moeder heen overgeeft. Ze staat op en doet hetzelfde nog een keer, ditmaal recht voor mn voeten die ik nog net kon intrekken, dat scheelde niet veel. Alle mensen om me heen staan op en verplaatsen naar een andere plek, daar staat ze dan met haar dochter. Iedereen heeft vast zo'n moment gehad en het laatste wat je wilt is dan aangekeken worden met vieze gezichten. Ik wil graag iets voor haar doen maar nee bedankt ik ga dat niet opruimen, terwijl de mevrouw tissues erbij pakt loop ik naar een medewerker die de schoonmaak ploeg erbij haalt, zij blij, ik blij en ja dan ren ik toch ook maar naar een andere plek. 

Na 20minuten vertaging is het om 22:36 tijd om te boarden en daar ga ik, op naar Warsaw in Polen. 

Rond 7:00 land ik op het vliegveld van Polen, 7:00 of nee eigenlijk 13:00. Na een vlucht van 8uren waarin ik de meeste tijd geslapen heb sta ik weer met mn voetjes op Europese bodem. Nog 4uren, dan vertrekt het vliegtuig naar Amsterdam, nu ik toch al onderweg ben heb ik ook erg veel zin om weer naar huis te gaan dus laat het alsjeblieft snel gaan. Na 4uren gewacht te hebben vlieg ik weer een aantal kilometers boven de grond.. het besef is er nog niet helemaal maar ja het zit erop.. het zit er echt op. Mijn Americandream is voorbij en wat was het een geweldige tijd! Zoveel geweldige mensen leren kennen, met ontzettend veel lieve kinderen mogen werken, zoveel gave dingen kunnen doen en zoveel gezien. Ik ga weer terug naar het land waar als je een medium size van eten bestellen ook een medium krijgen en geen XL, waar de toiletdeuren naar buiten gaan in plaats van zo onhandig naar binnen waardoor je bijna op de toilet moet staan om eruit te gaan, en het land waar ik weer mn eigen taaltje kan spreken. Ik heb zoveel geleerd van deze zomer, the best thing about memories is making them, nou dat heb ik zeker gedaan, ik kan er wel een boek mee vullen. Ik ga er vandoor tijd om mn ouders te knuffelen! 

VERASSING: wanneer ik de deur uit stap klaar om mn ouders te zoeken hangt er een groot spanddoek "OLE OLE SANNE IS BACK FROM THE USA" met ballonnen in hun handen staan daar Tsila, Eva, Lienke, mn ouders en Siedo en Ronald me op te wachten. Ik besef maar half dat ik in Nederland ben laat staan dat al deze lieverds hier voor mij staan. Wanneer we thuis aankomen staan er fietsen voor de deur, oei oei oei, nog meer? En ja hoor ook Kimberley, Marije, Marrit, Chaylah en Elvin verassen me. Een beetje cliché maar het is toch de waarheid, ik heb de allerliefste vriendinnen en familie!

Liefs en een dikke knuffel van mij!

Bedankt voor het lezen van mn blog en de lieve reacties onder mn post 

"Collect moments, not things"