Eat, Sleep, Camp repeat!

Veilig onder een mosquito-net, dag 2 van kamp week 4 is alweer voorbij. Afgelopen weekend zijn ik en 4andere counselors naar Champain vertrokken om daar de ouders van het Amerikaanse meisje te ontmoeten. We begonnen met een lunch in Old Chicago en verbleven de overige uren in een groot winkelcentrum, ik voelde me weer een "normaal" mens. Na een heerlijk dagje shoppen kwamen we weer aan op het kamp, ready voor week 4 waar we dus inmiddels al aan begonnen zijn. Deze week heb ik in plaats van de jongere kinderen de iets wat oudere kinderen, cadets is de naam van deze doelgroep. De meiden zijn tussen de 12 en 14 jaar oud, heel wat anders dan de brownies en juniors die ik heb gehad. Je hoeft veel minder voor ze te doen, handig maar ook vreemd op sommige momenten bijvoorbeeld wanneer ik ze wil herinneren wat ze allemaal moeten doen voor ze op bed gaan, dat is natuurlijk nergens meer voor nodig op die leeftijd. 

Omdat er deze week erg weinig kinderen op kamp zijn hebben we in plaats van 1 counselor op een groep van 9 cadets, 2 counselors. Het verschil is dat we beide de helft van de dag met de kinderen zijn, het andere deel helpen we andere groepen en doen we klusjes op het kamp. Het vervelende daaraan is dat het lastig is een band op te bouwen met de meisjes, maar we doen ons best, we hebben in ieder geval al een super leuke volle eerste dag gehad! We starten de dag wel met zn tweeën dus met 200% vrolijkheid maken we de meiden wakker en is het tijd voor de vlag en het ontbijt. Na het ontbijt was het voor mij tijd voor mijn pauze waarin ik ditmaal het grootste deel van de pauze sliep. De eerste weken had ik energie voor 10 maar ik moet toegeven dat het zo langzamerhand erg slopend is en dat ik me misschien 1weekend moet toegeven aan niks doen, maargoed dat zien we dan wel weer. Terug van mn pauze kreeg ik de opdracht met nog 2anderen om een opberghok in een van de gebouwen op te ruimen. Main, wat een rotzooi.. we veegden alles en verplaatsten alles wat erin stond zo ook de matrassen. Vanuit het niets kwam er een kleine bewoner van het hok voorbij, er zat een pad achter de matrassen.. "gelukkig, zolang het maar geen muis is vind ik het goed" vonden ook de anderen. Maar...... niet veel matrassen later kwam de andere bewoner tevoorschijn, net op het moment dat we ons zelf hadden ingesloten door alle matrassen voor de deur op te stapelen, we konden geen kant op. Terwijl een van de meiden zich probeerde op te drukken op een bezemsteel wat echt onmogelijk is in wat voor situatie dan ook stond de ander boven op een stapel matrassen te springen. Lachwekkend maar op hetzelfde moment ook eng. Ik weet, zo'n muisje is klein maar wanneer je in een hokje van 3bij 3staat en je geen kant op kan is dat toch echt wel even anders. In ieder geval, een uur later zag het er spik en span uit, tijd om mijn collega over te nemen. Ik sloot me aan bij de andere counselors rond het zwembad terwijl "MARCO" "POLO" rond het zwembad klinkt, een geliefd zwembad spel hier op Camp. Na het zwemmen was het tijd om wat te knutselen en konden we iets later beginnen aan onze cook out. Het vuurmaken ging iets minder goed dan verwacht maar gelukkig een uur later hadden we een perfect vuurtje; shoutout naar onze campdirector!

Na een heerlijk diner speelden we wat spelletjes en begonnen we aan onze night hike, zaklampen aan en gaan. We liepen rond en deden verschillende activiteiten. Een daarvan was met mint snoepjes, wanneer je die met je mond open kauwt komen er kleine lichtstraaltjes vanaf en dat ziet er supercool uit in het donker. We vervolgden onze night hike en speelden een potje zaklamptikkertje toen we langs het sportveld kwamen. Na een kwartier rennen was de laatste energie verdwenen, tijd om op bed te gaan, ook voor mij. Welterusten

Pink tent night again! 23:00 en iedereen ligt comfortabel in een slaapzak. Vandaag was een ontzettend warme dag, zoals iedere dag begonnen we met de vlag en het ontbijt wat werd vervolgd met kanovaren. Nog geen 5minuten in het water en daar kwam Freddie; "eh ja, ik heb iets gaafs georganiseerd aan het begin van de zomer voor vandaag maar was het totaal vergeten, de trainer van het voetbalteam Chicago Fire komt een clinic geven." Nog geen 10minuten later stonden we enthousiast op het voetbalveld. Chris, de trainer van het team had een aantal leuke spellen voor de meiden en ze waren allemaal erg actief aan het meedoen zo ook ik en nog 2 andere counselors. 

Zwetend liep iedereen het veld af na een half uur enthousiast en fanatiek voetballen. Aan onze groep de eer om hem nog een aantal vragen te stellen over z'n carrière en we sloten het af met een groepsfoto. Tijdens het voorbereiden van de vragen kwamen de meiden met de meest creatieve maar ook grappige vragen, 1 meisje van de groep riep erg enthousiast ja toen ik haar vroeg of ze een vraag verzonnen had; ja, of hij al plannen heeft voor aanstaande zaterdag want dan ben jij onze counselor vrij en een andere groep stelde voor zn nummer maar te vragen. Ben ik even blij dat dit tijdens de voorbereidingen was, we hebben in ieder geval erg gelachen, dat is ook de regel van deze week, we lachen 99,9 procent deze week en dat gaat aardig goed! 

We sprongen in het zwembad, de perfect timing na ons actieve voetbalclinic en het volgende op de planning was "waterspellen" helaas voor mij was het tijd voor pauze. Niet helemaal helaas want het is natuurlijk super fijn maar tijdens dit soort activiteiten is het het leukste om met je groep te zijn natuurlijk! Na de pauze was het tijd voor het diner en we sloten de dag af met een aantal avondspellen waarin de kinderen in verschillende groepen de counselor van hun groepje de lelijkste counselor moesten maken door ze aan te kleden met verkleedkleren en op te maken met make-up. De kinderen hadden in ieder geval veel plezier, de counselors ook wel ergens hoop ik voor ze. Ik wist toevallig al wat er ging gebeuren wanneer je als counselor je hand opstak, gelukkig waren er tien ontzettend enthousiaste onwetende andere counselors die dat niet wisten. Perfect, ik heb het allemaal vastgelegd dus gelukkig hebben we de foto's nog! ;) 

Nadat iedereen was vertrokken maakten we een kring met ons groep, besproken we de dag en deden we een complimenten rondje waarin iedereen een compliment geeft aan alle personen in de kring. Dat is een van mn favoriete dingen om te doen met de meisjes, iedereen wordt blij van een compliment en daarnaast krijg je een beeld van hoe jij als counselor je werk doet dus 1+1 is 2, iedereen ging opzoek naar hun tentjes met een grote smile op hun gezicht. De bliksem licht ons tentje inmiddels iedere 5minuten op en de wind komt er gezellig bij, hopen dat het weer iets opklaart en dat we vannacht niet hoeven te rennen voor een droge slaapplaats.

Het is vandaag donderdag 13juli, nog een dag en dan gaat deze groep er alweer vandoor.. vandaag was een speciale dag voor de Camp Runners, alsof we in de film de maisrunners zijn spelen we spellen en rennen we weg voor de andere counselors die ons met verf willen aanvallen. De kinderen en ook ik als counselor hebben super veel plezier tijdens de spellen. Veel teamwork en verschillende gave activiteiten zoals kanovaren, boogschieten en zwemspellen staan op onze planning. 

We sluiten deze dag af met een all kamp kampfire met alle kinderen van het kamp, we zingen liedjes en doen korte sketches. De kleintjes verruilen het kampvuur voor hun bedjes en we gaan verder met de oudste  kinderen. We zingen liedjes en delen onze mooiste momenten tijdens kamp met elkaar rond het kampvuur. Het is donker om ons heen, alleen het langzaam dovende kampvuur en de vuurvliegjes geven licht en iedereen staat hand in hand rond het kampvuur en we zingen het laatste liedje van de dag. 

We vertrekken met onze groep terug naar de tenten en komen onze belofte na, wanneer we willen kunnen we onze bedden met klamboes naar buiten verplaatsen en onder de sterrenhemel en de flikkerende vuurvliegjes die rondvliegen slapen. En dat is het uitzicht waarin ik momenteel in mn bed lig, een van de beste momenten van deze zomer.. welterusten✨

Het busje vertrekt terug van Gary naar Valporaiso na een geweldige vrije dag!

Vandaag is het 15juli en begonnen we de dag in Valparaiso slenterend door het centrum. We aten chinees in een ontzettend gezellig chinees restaurantje en kochten de halve retail shop leeg. Rond 15:00 zijn we terug op het kamp waar we ons klaarmaken voor de avond, we gaan namelijk een echte Baseball game bijwonen! Het regelen van het vervoer kost wat tijd maar met een uber komen we aan bij het stadion in Gary. Be carefull girls.. ja.. Gary (de geboorteplaats van Michael Jackson) is niet het meest veilige gebied om te zijn, maargoed we bevinden ons in een stadion dus dat zal wel meevallen. Met een beetje vertraging zijn we alsnog optijd voor het begin van de wedstrijd, ondanks dat we het niet helemaal volgen hebben we het ontzettend naar ons zin. Met 10meiden van over de hele wereld zitten we op de eerste rij, er zitten niet veel mensen om ons heen maar de mensen die er zitten hebben dat meteen door. We raken in gesprek en een man die naast ons in de rij zit is de held van de avond. "Wanneer de bal uitgaat moet je opstaan en roepen BALL!" Oke, let's try. Nog geen 10minuten later en ik heb een bal, ohyeah! De wedstrijd gaat door en ook 2andere meisjes uit de groep krijgen een bal van een van de spelers. Gelukkig voor ons en de mensen om ons heen zijn wij als de buitenlanders meer een attractie dan overlast, en door die reden krijgen we ook veel meer voor elkaar dan wanneer we Amerikanen zouden zijn, ja daar mag je dan best van profiteren. "De mannen daar gaan in ongeveer 5minuten t-shirts gooien, als ik Ja zeg moet je opstaan en zo luid mogelijk schreeuwen" zo gezegd zo gedaan, 3 t-shirts gaan de lucht in en je raad het of niet, GOTCHAAA een van de drie komt precies in mijn handen terecht. 

Ondanks dat de man die ons helpt voor de uitploeg is juichen we net zo hard voor de thuisploeg. Wat maakt het ons uit, als er mensen om ons heen beginnen te juichen doen wij gezellig mee. De wissels van het uitvak zitten ontzettend dichtbij ons en dezelfde vriendelijke man verteld ons dat als we een foto zouden willen na de wedstrijd we er gewoon heen moeten lopen en vragen, okiedo dat is geregeld. De wedstrijd eindigt en we poseren vrolijk naast de spelers van het (geen idee welke ploeg) blauwe team ondanks dat ze zojuist de wedstrijd hebben verloren. 

Er wordt omgeroepen dat alle kinderen een homerun mogen rennen over het veld, kinderen?! Na anderhalve maand alleen maar kinderen om ons heen te hebben mogen we ons soms best in die doelgroep thuis voelen, dus HOMERUN! 21:00 zou onze terugreis zijn maar omdat we het nog zo naar ons zin hebben om 20:00 besluiten we de tijd te verzetten naar 21:45, en jahoor precies 21:00 staan we buiten het verlaten stadion. We ploffen vlak voor het stadion neer, dit omdat ons werd verteld dat het daar het veiligste is omdat de brandweerkazerne tegenover het stadion plaatsvindt. Na een half uur komen de laatste werknemers uit het stadion en ja hoor ook deze mensen merken aan de verschillende accenten dat we niet uit Amerika komen. Ons gesprek met de drie mannen die de scheidsrechters bleken te zijn eindigde met echte baseball ballen voor iedereen van de groep en gratis tickets voor als we een andere wedstrijd zouden willen bezoeken. 

Het klinkt als een top avond, maar dat was het ook zeker! 

Zondag, de nieuwe campers zijn gearriveerd! En ik mag weer werken met de brownie doelgroep, de jongsten van het camp. De groep bestaat uit 12meisjes van 7/8 jaar oud. We beginnen de dag met een zwemtest en zetten de leukste activiteiten op papier, aan de programleader de taak om vannacht de planning tiptop in orde naar wens te maken voor de meisjes. 

Net zoals iedere week sluiten we de zondagavond af met een kampvuur en smore's! De favoriet voor de meeste meisjes, zelf getoaste marshmallows en chocolade tussen 2biscuits, iedere week weer een groot feest! Onze groep wordt als eerste uitgezwaaid en we sluiten de avond af met ons favoriete activiteit van de dag, een boekje en een slaapliedje. 

Ik vertrek naar het hoofdgebouw opzoek naar nieuwe ideeën voor spelletjes en knutsels. We gaan er een leuke week van maken, ik heb er zin in!  

De eerste dag van de week begon ontzettend goed! We ontbijten en beginnen de dag sportief met verschillende spelletjes op het sportveld. Tijdens het ontbijt was er net genoeg tijd om alle spellen voor te bereiden, de kinderen kwamen en we konden meteen beginnen. Balspellen, twister en een aardappelzakrace, daarna renden de kinderen heen en weer met frisbees om de 3op een rij te hebben met het spel boter kaas en eieren en worden we gevangen door de haaien tijdens het parachute spel. We hebben een drinkpauze die eindigt in een watergevecht, het is ontzettend warm buiten dus dat was geen slecht idee totdat er werd geroepen "al het water op TULIP!" Ohjee... dat wordt rennen! En ja, 12volle 

flessen met water werden op mij geleegd. 

Na het actieve programma werd het tijd voor iets creatiefs, we gingen opzoek naar stenen om ze daarna vrolijk op te schilderen met verschillende kleuren verf. De stenen werden omgetoverd in verschillende dingen zoals een watermeloen, lieveheersbeestje, een hondje, regenbogen en nog vele andere dingen. Nog even drogen en onze prachtige kunstwerken mogen mee naar huis. Ons diner deze avond moet op een kampvuur gebeuren, alle kinderen mogen een lucifers aansteken en we hadden een topvuurtje vandaag, we hadden een "one match fire!" Aangestoken bij een van de kinderen, ja dat is echt super knap.

We koken de rijs op het vuur en scheppen alles wat we lekker vinden van de tafel op een stukje aluminiumfolie, kip, mais, bonen, tomatensaus, crème fresh en nog een aantal dingen gaan op het stukje folie. We vouwen het dicht, schrijven ons naam op het pakketje en leggen het op het vuur. 

Na 15minuten hebben alle kinderen hun aluminiumfolie pakketjes op hun bord, een beetje rijst erbij en smullen maar. We sluiten de dag af met verschillende balspellen, tikkertje en een potje voetbal, de kids zijn kapot als het goed is en anders wij als counselors wel, Welterusten

Pink tent night, again. De kinderen liggen weer warm en gezellig in hun tentjes, het is vandaag dinsdag 18juli en het was een erg leuke dag. We knutselden een snow globe maakten sleutelhangers. De kinderen deden een speurtocht opzoek naar de verloren tas, we hadden een picknick lunch met de andere brownies en we sloten de dag af met een speurtocht met alle kinderen samen, opzoek naar de verstopte counselors. De boekjes zijn uit, de zaklampen zijn uit en het is stil op het veld. Hier en daar komt nog zacht gegiechel uit sommige tentjes en hoevaak ik het ook zou zeggen dat het stil moet zijn, dat gaat toch niet gebeuren. Ik herinner nog precies hoe gezellig ik het vond tijdens schoolreisje of korfbalkamp in  de tentjes dus vooruit, ik doe maar alsof ik niks hoor. 

Van 12 naar 30kinderen in een slaapzaaltje. Het is bijna 00:00 en 20minuten geleden stormden er 18kinderen en een aantal begeleiders naar binnen door de nooduitgang. BAM, ik schrok wakker; stttt riepen ik en mn collega, "we don't care right now!" Kreeg ik als reactie. We hadden geen idee wat er gebeurde maar 10seconden later waren we weer bij, er was een storm. Harde regen, wind en onweer kwam over het camp en alle kinderen die deze week in platform tenten sliep werden naar verschillende gebouwen gebracht. Huilend in hun pyama's, 18kinderen en een aantal begeleiders kwamen zojuist uit een 12persoons busje gesprongen. Dat was waarschijnlijk al een avontuur opzich en momenteel liggen er dus 30 kinderen te slapen, de pas gebrachte kinderen op de grond in de slaapzakken die net af geleverd werden en de 12 brownies in hun bedjes, nog steeds in dromenland niet wetend dat er tijden hun dromen 18nieuwe kinderen bij zijn getoverd. Ik ben ontzettend benieuwd hoe deze nacht verser zal gaan, ik zal in ieder geval maar eventjes proberen te slapen, wie weet wat er nog meer gaat gebeuren de komende uren. 

Ze kijken raar op als ze wakker worden, de vloer bedekt met kinderen. De een verward en denkt; waarom slaapt iedereen hier, de ander blij omdat ze onverwachts in dezelfde ruimte als haar zus heeft geslapen. Gezellige bende, dat zeker. Leuk dat ze deze week bedachten om op de donderdag de prijs voor de schoonste slaapplek uit te rijken, dat gaat mooi aan onze neus voorbij. We hebben alleen maar vaste activiteiten staan voor deze dag en alle spullen van logees liggen nog door de hele kamer. Gelukkig waren we niet de enige groep met dit probleem maar ik hd toch graag de reactie gezien van de gene die kwam controleren, wanneer er zoiets wordt georganiseerd verwacht je toch tenminste een "doe alsof het schoon is look" nee ook dat zat er niet in, morgen weer een nieuwe kans, dan verlaten de kinderen het kamp en moet het allemaal wel schoon achter gelaten worden. En ook maar een geluk dat we niet over schoonmaken hoeven in te zitten, in plaats daarvan bezochten we het kampwinkeltje, gingen we naar het zwembad en bekeken we het meer vanuit een roeiboot. De zon was weer terug van weggeweest gelukkig, zo konden we aan het begin van de middag weer genieten van een heerlijk warm zomerweertje! 

Ook deze week zit erop, het is inmiddels na 00:00, en iedereen ligt in bed. Kapot.. er is altijd een breekpunt tijdens een zomer keihard werken, en ja dat was zeker deze week. 

Niet dat ik niet genoten heb van deze week, dat zeker. Maar ik kon in een oogopslag zeggen dat mn collega's net als ik wel wat slaap konden gebruiken. 

Maar moe of niet, de kinderen zijn er en we moeten knallen, lachen en hun een fantastische tijd gunnen en geven. 7:00 ging de wekker vanochtend, tijd om alles in te pakken en schoon te maken. Dat is nogsteeds geen succes met brownies, ik maak het liever zelf schoon in 20minuten dan hetzelfde werk in 3uur met de kinderen erbij. We bedachten een spel voor hun om toch deel te nemen in het schoonmaakproces; wie het meeste afval vindt rond het gebouw krijgt een beloning. Ik stond al op te kijken wanneer er kinderen met 4stukjes afval aan kwamen lopen, ik heb de afgelopen week namelijk meerdere malen gevraagd rond te kijken en afval op te rapen maar zelfs als ze er bijna met hun neus boven oplagen zien ze het niet liggen, of nouja.. willen ze het niet zien liggen. Maar dit spel was ongelofelijk, geloof het of niet de 2kinderen die er vandoor gingen met de beloning hadden beide maarliefst 46 stukjes afval. Nou als er nu nog afval rondzwerft weet ik het ook niet meer. 

Het gebouw was schoon en alles er omheen was schoon, tijd om te ontbijten. 

Na het ontbijt was het tijd voor de wandeling naar brownieland, een klein tuintje waar verschillende sprookjes wonen. Er staan kleine huisjes, kaboutertjes, elfjes en 3bankjes rond een namaak kampvuur. Ik rende voor de groep uit om er een briefje neer te leggen met een aantal snoepjes, ze konden het niet geloven toen ze de brief van de sprookjes  zagen, "welkom brownie trekkers".

De kinderen renden rond en bekeken ieder huisje.

Een van de kabouters lag om bij binnenkomst en mn collega Cherry zette hem rechtop en liep verder niet wetend dat dat het beste was wat de kinderen zo ongeveer hebben gezien deze week. De kabouter staat, hij beweegt, hij is echt! De  kabouter werd tot in details gecontroleerd, ja hij is écht echt. Tijdens een klein spel met de kinderen kreeg ik de kans om hun fantasie nog een beetje extra te laten leven, ik verplaatste een aantal beeldjes en ging terug naar het bankje. "KIJK!" De sprookjes zijn bewogen en "jaaaa!" Ik hoorde een sprookje mn naam zeggen. Al de fantasie die op dat moment rond ging was geweldig. Zelfs na de activiteiten die volgden ging het sprookjes onderwerp door. De uren vlogen voorbij en het afscheid kwam dichterbij, weer een week voorbij, laten we dit dan ook maar als een sprookje afronden we hadden een geweldige week samen, en ze leven nog lang en gelukkig. 

Gelukkig, dat zeker toen ik vanochtend om 10:00 wakker werd, uitgeslapen en wel kon de vrije dag beginnen. We gingen het kamp af om wat winkels te bezoeken en aten in een van de vele wegrestaurants. Bij thuiskomst organiseerden we onze reis voor na de tijd en we sloten de dag af als een echte meidenavond met gezichtsmaskers en karaoke, perfect. Laat de nieuwe week maar beginnen!

We beginnen de dag met een heropening van het kamp, omdat de campdirector vond dat we met dezelfde energie als in het begin van het seizoen moeten beginnen aan deze week besloot ze een heropening te doen. Iedereen kreeg een schaar en we knipten allemaal op hetzelfde moment een lint door, we gaan er weer voor voor de volle 100%

De counselor lunch werd een cook out met vele verschillende gerechten, weer een aantal nieuwe ideeën die we met de kinderen kunnen uitvoeren. 

Om half 2 staan de eerste kinderen op de stoep, ik sta deze week alleen op een groep van 11cadettes, meiden in de leeftijd van 11 tot 13, super exiting!

Het programma heet de "artistic crafter" dus dat is een en al knutselen! Ik heb er in ieder geval heel erg veel zin in. 

De meiden stromen binnen en langzamerhand vormt er een erg leuke groep, we plannen alle dingen voor de komende week, zingen liedjes rond het kampvuur, eten smores en sluiten de dag af met een kringgesprek waarin we delen wat de beste herinnering van de dag is. Wanneer de kinderen allemaal slapen vertrek ik met de program leader van mijn programma naar het hoofdgebouw, iedere zondagavond zitten ze daar uren lang om het programma perfect te maken en de pauzes allemaal in elkaar te laten lopen. Vandaag ga ik mee om de knutsels voor deze week uit te zoeken, we beginnen om 23:00 en liggen in bed om 3:00. We did it, tijd om een beetje te slapen, sleepwell! 

"You are my sunshine, my only sunshine, you make me happy when sky's are grey, i never noticed how much I love you, please don't take my sunshine away" klinkt er door de slaapzaal. 23kinderen liggen in hun bedden. Het is vandaag woensdag 26juli, dag 4van deze week zit er alweer op... de kinderen deze week zijn geweldig, alle weken waren geweldig maar deze week is extra speciaal. Zo lief, zo enthousiast en zo gezellig, het liefste heb ik ze nog langer dan 2dagen in mijn groep.

Knutselen knutselen knutselen, dat is wat we doen deze week. We maakten een etui van duct tape, een dromenvanger van takken, een schilderij met wasco dat smolt met behulp van een föhn, we maakten slijm, een poster over onszelf met plaatjes uit tijdschriften, een kleurenschema en nog veel meer knutsels. Artistic crafters zijn het zeker! Vandaag gingen we kanovaren in het meertje en speelden we waterspellen op het sportveld. Ik had een buikschuifbaan ready to slip&slide, we speelden flessenvoetbal, sponsenvolleybal en drip drip drop. Een en al plezier! Als avondeten hadden we een cook out, lasagne, broccoli met kaas, een fruitsalde en als dessert brownies met vanille ijs! Dat klinkt goed en dat was goed! Het zag er misschien niet uit zoals in een kookboek but, who cares. De lasagne duurde iets langer dan verwacht waardoor we de brownieschaal midden op het vuur plaatsten. Het wou maar nier hard worden waardoor ik maar riep dat we een heerlijke browniesaus over ons ijs hadden vanavond. YEAAAAAH! Zo blij en heppie de peppie, we begonnen maar met het desert vanavond, wat maakt het uit, een cook out moet gaan als een cook out anders gingen we wel naar een restaurant. Dat maakt mijn excuus voor ze knapperige lasagne ook meteen goed. Iedereen kwam voor een tweede ronde dus verkeerd was het zeker niet. Het zag er goed uit en het smaakte goed, dat is het allerbelangrijkste! 

De kinderen en ook ik hadden veel plezier. Ik ging opweg naar the fountain of youth, de fontijn die de counselors jong houdt en de kinderen gingen een schilderij schilderen met als opdracht; schilder jezelf op een canvas. Dat kan zijn met veel kleuren omdat je een kleurijk vrolijk persoon bent of met tape die je er later afhaalt om strepen kris kras over je canvas te hebben omdat je een beetje ongeorganiseerd bent, niks is fout en alles mag. Ik plof neer voor een film tijdens mijn pauze en wanneer ik terug kom liggen er 11prachtige schilderijen te drogen.   

Een dikke knuffel en een WE MISSED YOU als ik binnenkom, deze kinderen zijn in een woord AWESOME! Ondanks dat sommige kinderen uit kijken naar vrijdag om hun families weer te zien doe ik dat absoluut niet.. ik kijk er nu al tegen op afscheid te nemen van deze toppers! 

Morgen is alweer de laatste week met deze groep.. iedere week was leuk, maar ik heb nog niet zo opgekeken tegen vrijdag. Om eerlijk te zijn zou ik deze groep nog een week willen hebben. Allemaal zo lief, zo dankbaar voor alles, een hechte groep die er voor elkaar is en allemaal zo enthousiast. Ik heb de hele week geen moment mn stem hoeven verheffen om iets te vertellen, ja schatjes. 

Vandaag hebben we wederom een fantastische cook out gehad waarbij het vuur ontzettend goed meehielp... AHUM.. nee niet helaas. Het duurde 45minuten om het vuur aan te krijgen dus dat was zeker even een teleurstelling. Na 45 minuten hadden we gelukkig een vuur en 11ontzettend hongerige kinderen. We starten dan ook maar met het dessert en eindigen de cook out met zelfgemaakte patat van het kampvuur. Ondanks alles was het toch een leuk moment!

We knutselden nog erg veel dingen en sloten de dag af met alle groepen van het kamp rond het kampvuur. We zingen het laatste liedje dat afsluit met "this is goodnight and not goodbye" 

De dag zit er op, tijd voor weekend! 

Al de lieve campmeisjes liggen weer in hun eigen bed momenteel. Na een ontzettend leuke week was het vanavond tijd om afscheid te nemen.. we hebben vandaag nog een super leuke dag gehad. Met spijkers maakten we figuurtjes in een stukje hout van een boom waarna we er met woldraad omheen draaiden en we maakten kaboutertjes van boomstammetjes, helemaal leuk! Ik werd verrast met vele lieve bedankt kaartjes en lieve woorden. Deze week was in een woord TOP! De laatste echte week gaat zondag van start, maar daar hebben we het nog maar even niet over, eerst tijd voor een vrije dag.

Nog maar één echte week hier op het camp.. de tijd gaat zo snel, vandaag gaan we er een leuke dag van maken op de typisch Amerikaanse County Fair, I'm excited !