We have nothing to loose and a world to see, time for a new adventure!

Iets meer dan een week en ik ben 7uur terug in de tijd, mn nieuwe en op dit moment laatste avontuur gaat bijna beginnen en ik moet eerlijk toegeven, de spanning stijgt. "Zo leuk wat jij allemaal doet" hoor ik vaak. Dat is natuurlijk ook zo, anders ging ik dit ook niet doen.

Maar geloof me of niet, een week van te voren vraag ik me toch af; "waar ben je mee bezig Sanne, moet dit?" 

Zo ook deze week, uitstellen uitstellen uitstellen om maar niet te denken dat ik al echt bijna weg moet. Inmiddels ben ik al

Een maand terug uit Oostenrijk en heb veel leuke dingen kunnen doen maar daarnaast was ik in Oostenrijk al bezig met voorbereidingen voor dit avontuur. Er moet natuurlijk een heleboel geregeld worden voor ik dit avontuur van start kan gaan. Zo zat ik afgelopen week gespannen bij het Consulaat van de verenigde staten waar ik mijn visum aan ging vragen. 11:00 stond de afspraak en volgens de planning zou ik om 10:00 in Amsterdam zijn. De planning was goed, het idee liep alleen wat anders na een vertraging waarna ik uiteindelijk om 10:40 uit de tram stapte op het museumplein. En nu? Ik verwachtte een groot gebouw met een Amerikaanse vlag direct tegenover de tramhalte, helaas dat was niet het geval. "Meneer weet u waar de Ambassade van de VS is?" Ja zeker ziet u dat groene dak? Daarachter. Bedankt! Ik liep terug en kwam weer uit waar ik begon, bij de tramhalte, ik liep om het gebouw maar aangekomen achter het gebouw met het groene dak zie ik geen Abassade.. het is inmiddels kwart voor 11 en de spanning begint nu echt te stijgen.. bij zo'n afspraak gaan ze namelijk echt niet op je wachten en wanneer je een dingetje fout hebt sturen ze je zonder pardon weer naar huis. Ik vraag de bewaker van het museum waar ik de ambasade kan vinden, daar bij die grote zwarte hekken verteld die. Na 200 meter lopen ben ik er dan eindelijk, dat was in ieder geval niet bij dat groene dak meneer. Een grote groep mensen staat buiten, ik sluit me aan en kijk op mn horloge... nog 10minuten.. u mag wel voor hoor, wij mogen nog niet naar binnen zegt een mevrouw die voor me in de rij staat. Pfoee gelukkig, die hadden hun afspraak een kwartier later. Nadat ik al mn spullen had ingeleverd werd mn mobiel extra gecheckt en ook mijn paspoort werd gecontroleerd. Alles was goed en ik mocht door het poortje, zo'n poortje die je ook op het vliegveld bij de Duane tegenkomt. Geen alarmbellen of extra controle, ik mocht door naar de wachtkamer. Hier zaten veel mensen te wachten tot hun naam werd omgeroepen, de andere helft stond nog bij de balie om zich aan te melden. Ik sloot me hierbij aan en tijdens het wachten werd alvast gevraagd om je papieren op volgorde te leggen zoals aangegeven op een formulier. Ik begon nog meer te stressen omdat de papieren die daarop stonden niet in mijn mapje zaten.. ik had toch echt 100x gecheckt thuis?! Eindelijk, ik was aan de beurt, de vrouw pakte mn mapje en vroeg me 4formulieren eruit te halen, gelukkig dat was in ieder geval allemaal goed. Ik mocht plaatsnemen en wachten tot mijn nummer

op het scherm kwam. 81, ik mocht naar raampje 1 net zoiets als bij de mcdonalds maar dan anders. Hier bestelde ik geen mcflurry maar moest ik mn vingerafdrukken vastleggen en werden mn papieren in beslag genomen. Ik mocht weer plaatsnemen en moest goed luisteren of mn naam werd omgeroepen, extra goed omdat de werknemers allemaal Engels spreken en mn achternaam daardoor als een Chinese naam wordt uitgesproken. "Sanne de Djong" klonk er door de kamer, raampje 4 waar ik nu naartoe moest. Er werden verschillende vragen gesteld over mn werkzaamheden in Amerika en waar mn familie op dit moment was, na een kort gesprekje kreeg ik een glimlach van de mevrouw aan de andere kant van het raampje en viel de spanning van mn schouders, je visum wordt binnen 4dagen met je paspoort opgestuurd. Yes, dat is geregeld! Tijd voor de inpakstress...

Naast het visum en je koffer komt er echt nog VEEL meer bij kijken dan jullie maar ook zeker ik verwacht hadden. 

Het begon met een aanmelding via de site, cv uploaden, filmpje over jezelf maken (je vind hem bij mn foto's/videos, en een leuk nieuwtje hij werd uitgekozen bij de leukste ingezonden filmpjes) verschillende documenten opsturen en aanvragen zoals een verklaring van goedgedrag en we moesten naar Zoetermeer voor een informatiedag en toen begon het eigenlijk pas echt. Bij de organisatie stond ik ingeschreven maar nog niet bij een Camp.

Met alle gegegevens die ik heb opgestuurd is er een profiel van mij aangemaakt op een site waarop Camp Directors hun team kunnen samenstellen, ze kunnen hierbij selecteren op bijvoorbeeld jongens/meisjes en vaardigheden. Begin deze maand was het voor mij gelukt, ik kreeg bericht van een Camp in de buurt van Chicago. Na twee ontzettend leuke skype gesprekken kreeg ik het leuke nieuws dat ik deze zomer op Girls Scoutings Camp Butternut& Springs aan de slag mag! 

Dan verwacht je natuurlijk dat je klaar bent, nee nog niet Sanne. Een creditcard, gezondheidsformulieren, verzekeringen, vluchten en vervoer bijvoorbeeld. 

Maargoed, dat is ook allemaal geregeld.

Een klein afscheidsfeestje hoort erbij natuurlijk, gisteravond kwamen er wat vrienden en familie langs om nog even gezellig samen te zijn voor mn vertrek. Het zonnetje scheen en de barbecue stond aan, bedankt allemaal en tot over 3maandjes.

En ohja, mn koffer.. die is nogsteeds leeg. 

Inmiddels heb ik alles wat ik mee wil nemen, nu moet het nog in de backpack passen. Uitstellen, uitstellen en uitstellen, om maar niet te denken aan het vertrek en doen alsof het nog heel lang duurt maar helaas, morgen is het zover en het zou best handig zijn om voor morgen alles in mn tas te hebben. Het duurde even maar het is gelukt, hij zit VOL, maargoed dat mag ook, ik heb in ieder geval nog nooit met zo'n lichte bagage gereisd.

De dag vliegt voorbij en ik slaap vanavond mn laatste nachtje voor de komende tijd in mn eigen bed en de gedachte; waarom moest dit ook alweer zo nodig Sanne?! gaat steeds door mn hoofd.

5:00 de wekker gaat, vandaag gaat mn Amerikaanse agontuur van start, het besef dat ik vanavond nog in New York ben is er dan ook nog niet.. 

Aangekomen in New York en het besef is er nogsteeds niet, 00:10 en ik lig eindelijk in bed in een hostel naast Central Park in New York.

Na een ontzettend lange dag reizen maakt het ook niet uit in wat voor ben ik beland.

We begonnen vanochtend om 6:00 met de auto naar schiphol samen met mn vader en broer, daar aangekomen stond Eline, een Nederlands meisje al te wachten.

We gaan beide met dezelfde organisatie werken en gelukkig kregen we dan ook gisteren te horen dat we tot New York samen konden vliegen. 

Omdat we niet meer terug konden komen na het inchecken van onze koffers moesten we na aankomst meteen alweer afscheid nemen.. dat was natuurlijk minder leuk maargoed, leuk zal het nooit worden.

Koffers ingecheckt en door de Duane, daar hebben we ongeveer anderhalf uur gewacht tot we konden gaan boarden. Toen eindelijk iedereen in het vliegtuig zat begon de ellende, een uur lang hebben we stil gestaan omdat er één passagier mistte maar de bagage alwel in het vliegtuig was. Uiteindelijk is het ze gelukkig gelukt om de bagage te vinden en te verwijderen. Wij begonnen aan onze reis met een uur vertraging, op naar Warschau in Polen!

Nu kan Polen ook ingekleurd worden op mn wereldkaart! Veilig geland in Polen waar we over 4uren pas onze volgende vlucht moeten nemen. Een beetje rondlopen, praten, slapen en zitten en de tijd is alweer voorbij, nu gaat de reis pas echt beginnen! We vliegen naar New York!

Er staat een ontzettend lange rij bij het boarden en we sluiten aan, we raken in contact met ontzettend lieve mensen uit Amerika die enthousiast reageren wat we deze zomer gaan doen. Ze vertellen over hun reis en bezoek aan Amsterdam, de rij wordt steeds korter en het is zover, we mogen het vliegtuig in. Een mega vliegtuig vergeleken met alle vliegtuigen waarin ik eerder heb gezeten. Al snel vinden we onze plek in het vliegtuig en kan het voor ons wel gaan beginnen, filmpje aan en gaan! De tijd vliegt voorbij ondanks dat we steeds meer honger krijgen, we kijken elkaar dan ook meteen aan en schieten in de lach als er een wagentje met eten langs komt. Aardappelen, groente en vlees, thuis zou ik hier niet ZO blij om zijn maar vandaag even wel. Naast dat zitten er nog meerdere dingen bij en niet te vergeten een taartje! De laatste uren worden gevuld met slapen en nog een film kijken, eigenlijk vloog de tijd letterlijk en figuurlijk voorbij.

Nog 5minuten en we landen op New York Airport JFK. Onder ons zien we de stad al liggen, we zijn gewoon in Amerika! 

Het vliegtuig komt tot stilstand en al snel mogen we het verlaten "Welcome to the United states" staat er op een spandoek.

Vrolijk lopen we naar de bagageruimte waar onze koffers al snel tevoorschijn komen. En dan? Hoe komen we in hemelsnaam bij ons Hostel.

De organisatie had ons aangeraden een shuttle bus te nemen, daar dachten ze op het vliegtuig anders over.. ja daar hadden we achteraf echt wel spijt van. We kwamen in een bus en een man op het vliegveld vertelde ons welke halte we zouden moeten uitstappen maar eenmaal in de bus wist de chauffeur niet waar we het over hadden, we moesten de straatnaam van die bushalte weten. Ja slof wij hier wekelijks komen.. en dan vertelde die bij het helpen van onze tassen nog zo vriendelijk dat hij fooi verwachtte bij het uitstappen. We vervolgden de busrit zonder te weten waar we eruit moesten en op een gegeven moment hadden we geen keus "I HAVE TO GO" we moesten eruit.. 

Oké, daar sta je dan midden in New York, wel heel erg gaaf uiteraard en we hebben er dan ook maar even van genoten. We besloten maar een Taxi te nemen om zeker te weten veilig bij ons hostel aan te komen, na een taxi rit midden door de stad kwamen we aan bij Amsterdam Avenue, hostel Jazz on the Park.

We kregen beide een andere kamer en moesten afscheid nemen, Eline had nog maar een paar uurtjes om te slapen, die mocht alweer vroeg weg voor de laatste 2vluchten. 

6:00, goedemorgen! ja en dan? In Nederland is het nu 12:00, dan ben ik normaal ook wel klaarwakker. Ik besluit me een uur later maar klaar te maken en nog wat van New York te gaan zien, mn volgende vlucht staat om 16:00 gepland dus ik heb nog even! 

Central Park ligt op 10minuutjes loopafstand, wat ontzettend gaaf! Na mn indruk van de stad de avond ervoor is dit toch wel het tegenovergestelde, geen toeterende auto's en duizenden mensen op dezelfde plek. Hier is het ontzettend rustig, wel een heleboel mensen maar anders. Een groot deel is aan het sporten en ook liggen er ontzettend veel van de zon te genieten, daarnaast zijn er nog veel schoolklassen die hier hun ochtend doorbrengen. Erg gaaf om dit nu met eigen ogen te kunnen zien! Na twee en een halfuur Central Park te hebben bewonderd loop ik weer terug naar mn hostel om mn spullen op te halen, mn laatste vlucht is over 4uur en het vliegveld is nog wel even reizen. Ik pak de bus en ben wel anderhalf uur onderweg, niet omdat het echt ver weg is maar omdat het vrijdagmiddag is en iedereen van zn weekend gaat genieten, we rijden dan ook het grootste gedeelte maximaal 20km per uur en anders staan we wel stil voor een stoplicht en niet te vergeten met op de achtergrond constant toeterende auto's.

Een beetje spannend wordt het wanneer het al 14:00 is en ik eigenlijk dan al op het vliegveld zou willen zijn. Een kwartier later is dat gelukkig het geval, ik kan gaan inchecken en door de Duane en mn laatste vlucht voor de heenreis kan beginnen,

op naar Chicago! 

"Welcome to Chicago" wauw, ik ben gewoon in Chicago! Na een vlucht die ik doorbracht tussen twee "grote" mannen mag ik het vliegtuig uit. Ik heb een mailtje ontvangen dat ik opgewacht zou worden in het midden van de bagagehal om 17:30, perfect dan zou het vliegtuig namelijk ook landen maar helaas, we hadden een halfuur vertraging. Mn bagage komt er gelukkig als eerste aan en ik ga zo snel mogelijk naar de ontmoetingsplaats maar helaas, geen blauw t-shirt die op mij staat te wachten. Als ze maar niet zijn weggegaan zonder mij gaat er door mn hoofd, ik ben tenslotte een half uur te laat. Na een halfuur ben ik maar op de grond gaan zitten en opzoek gegaan naar het mailadres van degene die me zou ophalen. "Ik had vertraging maar sta nu op de ontmoetingsplaats" gelukkig ontvang ik snel een mailtje terug. "Ik ben onderweg, sta vast ik het verkeer, twee andere meisjes van het camp zitten bij bagageband 3. pfoee, gelukkig!

Al snel heb ik de andere meisjes gevonden, super gezellig en het halfuur is zo voorbij. We worden opgehaald door iemand van het Camp en vertrekken met zn allen naar een restaurant waar ook alle andere Camp werknemers zijn. Onderweg lijkt het net een filmset, alles is zo typisch Amerikaans zoals uit de film. Na een halfuurtje te hebben gereden ontmoet ik alle andere Camp werknemers met wie ik de komende zomer ga zijn.

Met zn allen eten we in een restaurant, iedereen zo heerlijk fris en fit na de lange reizen die iedereen heeft moeten maken, de een komt uit Brazilië, andere meiden uit Zuid-Afrika, een aantal uit Engeland en 2die ontzettend lang hebben moeten reizen vanuit Australië. We krijgen mega grote glazen drinken zoals dat hier normaal is en ze worden constant bijgevuld wanneer ze bijna leeg zijn, erg leuk om aan dit soort dingen al te merken dat je in Amerika bent.

Na het eten vertrekken we naar het Camp, het is al donker en iedereen is kapot. Na 10minuten is het dan ook erg stil in de bus en ligt iedereen te slapen. 

Aangekomen op het Camp komen we aan bij een gebouw met daarin een grote zaal, we krijgen allemaal matrassen en maken onze bedden klaar en voor ik het wist lag iedereen al te slapen, laat het Camplife maar beginnen! 

Het is vandaag 3juni, 8:00 en tijd om te douchen. Normaal doe ik daar ontzettend lang over nou hier niet hoor, aan warme douches doen ze hier namelijk niet.. ik mis niet snel dingen van thuis maar dit is toch wel een dingetje haha..

Vandaag staat er nog niks op de planning. Om 9:00 zitten we gezamelijk aan het ontbijt, ei, worstjes, yogurt en noem maar op, gelukkig geen brood met chips trouwens, daar keek ik nogal een beetje tegenop. Na het ontbijt zijn we afgezet bij de Walmart, een MEGA winkel die echt alles heeft wat je maar nodig hebt. Dat was al een uitje opzich, super gezellig en naast dat ze veel hebben is het ook allemaal echt ontzettend groot, ja wij hebben ons zeker 2uur kunnen vermaken daar. Terug op het camp was het tijd om te lunchen waarna we het mega grote terrein gingen verkennen, erg leuk maar ik zou hier zo goed kunnen verdwalen.

Naast dat hier in de zomer grote groepen komen is het in het weekend ook een camping voor andere scouting groepen, we sloten ons daarom ook aan tijdens het kampvuur. We zingen liedjes en maken de welbekende Amerikaanse smore's

Na het kampvuur is het tijd om te eten, praten we nog gezellig en zit de dag er alweer op. Morgen komt derest van de crew en is het tijd voor de training, laat de zomer maar beginnen!

Dat was dan mn eerste blog vanuit Amerika, ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. Liefs Sanne