Tijd om te toerist uit te hangen!

Het is maandag 17september en met een volgepakte auto vertrekken we richting Cota D'Zur, ja Frankrijk it is! 
2 kinderen op de achterbank die geen idee hebben wat we gaan doen en waar we naartoe gaan. Ze worden in een autostoeltje gezet en moeten net zolang wachten tot ze er weer uit worden gehaald. 
Na 2 pauzes, een lege accu van het film kijken en heel veel koekjes en tunnels zijn we na 4uren aangekomen op de bestemming! Een prachtig huis met een nog prachtiger zwembad. Even een lang weekend op visite bij vrienden van de familie, ik zie het probleem er niet van in in ieder geval! Bij aankomst was er een poolparty van de oudste dochter gaande, tientallen kinderen renden, plonsden en dansten door de tuin. 
Een tafel vol zelfgemaakte koekjes, taartjes en versgeperste sapjes stonden klaar en in de oven bakte een self-made pizza. 
Een kinderparadijs, voor Giulia was er een hond en maarliefst 2katten en voor Elisa stond er een tafel vol lekkernijen te wachten. 
Je wilt niet weten hoe gelukkig die 2 er uit zagen, en dat na 4uren stil zitten in een auto. Snel hebben we onze zwemkleding aangetrokken en hebben we ons een lange tijd vermaakt in het heerlijke zwembad. 
Na een heerlijke pizza en een Frans wijntje zat dag één van de "vakantie" erop.

Dag 2 brak aan en uiteraard met een frisse duik in het zwembad. Ik had dan ook nog een slaapkamer met uitzicht op het zwembad, ik begrijp nogsteeds niet waarom de masterbedroom hier niet was gemaakt in plaats van een logeerkamer, maargoed dat was verder niet vervelend hoor. 
Nadat we heerlijk hebben gezwommen zijn we met zn vieren vertrokken naar een prachtig stadje in de buurt. 
(4? Ja papa die moet natuurlijk gewoon werken) 
Na nog geen 2minuten in de auto sliepen beide meisjes.. Daar ging ons wandeling/shoppen/drankje want we hadden geen kinderwagen. Maar daar lieten we het dan niet door verpesten. Beide namen we een slapend kind op ons arm en ging het tripje van start. We werden door mega veel mensen aangekeken, de ene keek met zo'n "aahw schattig" gezicht maar er waren ook mensen die keken alsof we ze iets hadden gegeven. Ik riep dan ook voor de grap "they are still in life, het ziet er misschien ook wel gek uit wanneer er 2 mensen met beide een hangend, slapend kind in hun armen door de winkel lopen. We sluiten het tripje af met een wijntje op een terrasje met uitzicht op een jeu de boules baan vol sportievelingen en op ons schoot nogsteeds 2slapende kinderen.
Wanneer we naar de auto lopen en de kinderen weer in hun zitje zetten worden ze beide wakker, dat zal wel gek geweest zijn voor ze. Ze vallen in slaap in de auto en worden wakker als ze weer in de auto worden gezet. Het leuke allemaal net gemist..
Het is al avond als we terug komen en het is serieus koud, koud als in 2paar sokken dragen en een jasje over een trui aantrekken, hier was ik dan niet totaal op voorbereid. We aten met 9personen aan een grote tafel met uitzicht op een stadje prachtig verlicht in het donker. Er werd dan ook een heerlijke soep voorgeschoteld die het koude gezellige winter idee nog extra versterkte omdat het zoiets als erwtensoep was, erwtensoep maar dan anders. Het maakte het plaatje in ieder geval compleet. 

Dag 3breekt aan en van dat winter gevoel is gelukkig niets meer te bekennen, zwemkleding aan en zwemmen maar! In de middag gingen beide moeders shoppen en werd ik met de kinderen gedropt in een speeltuin in de buurt. Na 2uur gingen we lopend weer terug, we liepen door een klein winkelstraatje die echt te mooi was. Allemaal oude gebouwen, franse vlaggetjes, bloemetjes en schattige bakkerijtjes. Een weg die je normaal in 6minuutjes loopt deden wij in 20minuten inclusief 3pauzes, die waren wel nodig volgens de kinderen. Bij thuiskomst waren de moeders ook al weer uitgeshopt en zijn we snel weer het zwembad ingedoken. 
Toen ook de 3kinderen van Nina, waar we logeerden thuis waren hebben we een film gekeken en stond er nog 1echte dag op de planning in Frankrijk.
Het is dinsdagmiddag en met zn allen hebben we de 3kinderen uit school gehaald en hebben we crepes gegeten in hetzelfde restaurantje met het uitzicht op de jeu de boules baan. We waren voorbereid en hadden zelf ook jeu de boules ballen meegenomen om met zn allen ook een potje te kunnen spelen! 
Na een gezellige middag met alle kinderen zijn we opgesplitst en zijn we samen met de oudste dochter van het gezin het stadje nog even gaan bekijken. Een smal winkelstraatje die ook echt mega schattig en typisch Frans was. Er was een wensput in het midden van het stadje en Pauline vertelde een prachtig verhaal aan ons en voornamelijk Elisa was zeer onder de indruk, na het verhaal heeft ze dan ook een wens gedaan. Eerst wenste ze iets veels te groots en onmogelijks volgens Pauline, ze stelde voor om bijvoorbeeld een "eenhoorn knuffeltje" te wensen. Ze vertelde er bij dat er altijd een veer bij het cadeautje lag om hem weer op te vrolijken als die verdrietig is. Het cadeautje zal altijd terug komen behalve als je gemeen doet en er niet meer naar omkijkt. Dan gaat die terug naar de kamer diep onder in de wensput om andere kinderen op te vrolijken. Ook vertelde ze dat de wensput kan sterven, maar pas als er geen ongelukkige kinderen meer zijn op de wereld.. Wat een mooi idee toch. 
Bij thuiskomst was Elisa meer dan enthousiast en kon ze niet wachten tot haar wens was uitgekomen. Pauline rende de trap af en glipte de slaapkamer van Elisa in. 10 seconden later klonk er een muziekje en hoe ongeloofwaardig het ook allemaal klonk, er lag echt een eenhoornknuffeltje met daarnaast een veer. Ik heb haar nog niet zo gelukkig gezien, zelfs niet toen we aankwamen en er een tafel vol lekkernijen voor haar neus stond. Ze vertelde het aan iedereen die ze tegen kwam in het huis. Er waren namelijk inmiddels nog 2bouwvakkers uit Duitsland aangekomen en liepen er nog wat mensjes rond die hier en daar wat werk deden. Nou iedereen kende het verhaal van de wensput binnen no time. Gelukkig had Pauline er bij vertelt dat wensen van Elisa alleen maar vervult kunnen worden als Pauline er ook bij is.. Pff, scheelt dat weer haha!

Inmiddels in het woensdag 21september en zit de "vakantie"
Er alweer op, wat hebben we het ontzetten leuk gehad in Frankrijk. Na een reis van 4uren zijn we weer terug in Italië, allemaal verkouden en half ziek.. Dat is dan weer minder, maargoed we hebben het onwijs leuk gehad! 

Zaterdag 24september, net als bijna iedere dag vertrek ik rond 14:30 met de kinderen naar Villa mimbellie. Villa mimbellie is een park waar erg veel kinderen naar toe komen als ze uit school komen, in het midden van het park staat een klein gebouwtje, de ludoteca genoemd. De ludoteca is een soort van miniclub, Hier kunnen de kinderen vanaf 3jaar zich vermaken. Er zijn volgens mij 5 begeleiders die leuke activiteiten voorbereiden, daarnaast kun je er kleuren,puzzelen,spelen,knutselen, steppen en allemaal leuk speelgoed lenen voor buiten. Een onwijs leuk iets, het enige nadeel is dat het vanaf 3jaar is en ik dus 1naar binnen kan brengen en de ander buiten MOET houden.. Gelukkig is hun engels niet goed, laten we zeggen onwijs slecht dus doe ik soms maar alsof ik er niks van begrijp en houd ik de jongste zo lang mogelijk binnen. 
Ik en Elisa hopen elke dag opnieuw dat Gulia in slaap valt als we er naar toe gaan, dan kan zij namelijk lekker spelen en hoeven we de andere niet teleur te stellen. Vandaag was het even anders, Gulia was wel in slaap gevallen maar aangekomen in het park is de oudste op een bankje gaan liggen en is ook maar gaan slapen. Gezellig he, zo'n middagje naar her park haha! 
Na een half uurtje was de jongste alweer wakker en kwam de vraag "schommelen?" Bitte bitte bitte, Sanne, bitte bitte bitte. 
Toen Giulia als heidi heen en weer schommelde kwam er een meisje het park in lopen met 1kind, te jong om een moeder te zijn en daarnaast sprak ze ook nog Engels met haar. Perfect, ik zat namelijk nog midden in mijn ik heb vrienden nodig proces. Ik ben maar naar haar toe gegaan en ja hoor, een aupair! Heb ik dan nu eindelijk iemand gevonden en hoef ik 's avonds niet meer alleen Italiaans ijs te eten. En yesyes, die avond hebben we meteen wat afgesproken en hebben we het Italiaanse ijs maar ingeruild voor wijn. We hebben daardoor ook een superleuke avond gehad tot een uurtje of 3:00 helaas ging de wekker zondag alweer vroeg want we hadden gepland om gezellig met zn allen buiten de deur te gaan ontbijten rond 10:00 en daarna zou ik mn vrije dag besteden in een mooi oud plaatsje; Lucca.

Het is gelukt en zoals gepland ben ik op de trein gestapt naar Lucca. Ik had er zin in want dit was de eerste echte vrije zondag waarin ik iets ging zien. Ik moest met de bus naar het station waar ik de trein naar Pissa moest nemen en dan overstappen op de trein naar Lucca. In de bus er naar toe heb ik een heldendaad mogen verrichten, de man die tegenover mij zat ging alvast staan om er bij de volgende halte uit te stappen. Toen de bushalte in zicht was keek ik naast me en vond ik zijn portemonnee, nu had ik of heel lekker kunnen gaan shoppen of ik had nog 15seconden om de man te roepen en hem zn portemonnee terug te geven, ik ging voor het 2e. En blij dat die was, hier moest wel positieve karma uit voort komen, en ja hoor op he treinstation was het al zover, een briefje van €10 lag voor mn voeten op de grond op me te wachten. Het kon niet anders die was van mij, en nee ik heb degene die er heeeel dichtbij stond niet gevraagd of het van hem was, ik zou dan namelijk ook JA zeggen. Dit moest een geslaagde dag worden! Helaas was ik net iets te enthousiast op pad gegaan en viel het stadje een beetje tegen, wel voor herhaling vatbaar hoor! Over een jaar of 50.. Veel mooie gebouwen en oude kerken en museums. Ik heb maar een fiets gehuurd en heb een kijkje genomen bij alle bezienswaardigheden die ik niet mocht missen volgens de familie. Nou ben ik even blij dat ik die niet gemist heb! 
Een volle telefoon ging mee op pad om zoveel mogelijk foto's te kunnen maken van alles wat ik zag, 5zijn het er geworden in totaal, met 70% ging ik weer in de trein terug, en dat is een wonder kan ik je vertellen. Wel was er een schotse band die een klein showtje gaven. (helaas mem dost er net wiest) ook waren er allemaal motoren met op bijna iedere motor een super knappe man en allemaal netjes gekleed, wanneer ik het wandelen en de oude gebouwen even niet meer zag zitten liep ik gewoon even terug om even de "motoren" te bekijken.
Na een lange dag waarin ik 5km op de fiets rond ben gegaan en ik 17.821 stappen gezet of terwijl 13,2 km heb gelopen om niks te missen en eindelijk het station terug te kunnen vinden ben weer op de trein gestapt en heb de bus terug naar het huis genomen. De mensen in de bus hier zijn zo, hoe zal ik het noemen.. Ze voelen zich thuis. Bijna niemand koopt een kaartje of stempelt zn kaartje bij het apparaat, nee zelfs de oudjes niet die zijn het ergste. De jongeren willen nog wel eens €1,70 betalen of hun kaartje die ze al hadden af laten stempelen maar dat is dan ook wel erg zeldzaam. En ik ben bezig met inburgeren toch? De eerste dag kreeg ik van de familie een kaartje voor de bus en inmiddels heb ik al zo'n 6reisjes kunnen maken met een en hetzelfde kaartje. Ik ben dan nog wel zo schijnheilig dat ik netjes binnen stap met het kaartje in mijn hand en als de bus niet zo vol is maak ik even een pauze recht voor het apparaat waar je het stempeltje kunt zetten. Een pauze daar blijft het ook wel bij. Maar naast dat ik gratis reis verricht ik nog wat goede daden en steek ik vriendelijk mn hand uit als er oude oude oudjes de bus in stappen, van een stevige leuning hebben ze nog niet gehoord hier. Daarnaast was het een eer om 15minuten naast een stinkend naar alcohol figuur te staan die mega stoned was en bezig was om daarnaast ook nog dronken te worden. Een apperativo mag natuurlijk niet overgeslagen worden, dan maar een biertje mee in de bus. Ik heb deze instelling maar overgenomen en ben na deze dag op een terrasje beland met een wijntje in mijn hand samen met Natalja. Teruggekeken was het toch wel een leuke dag, uitkijkend naar morgen! Siedo is op een minivakantie in Italië en er staat een dagje Pisa op de planning. Kijk er nu al tegenop om traditie getrouw die toren tegen te houden..

Het is zover, een bezoek aan Pisa staat op de planning! Het is maandag 26september en samen met Siedo en Ksenia gaan we de toerist uithangen. 14:00 Pisa station, na 15minuten vertraging kwam ik aan.. Shit dacht ik, ze hebben 15minuten moeten wachten, dat vinden toeristen maar niks.. Je kan heel wat doen in die 15minuten. Nou don't worry, rond 15:00 kwamen ze ook eindelijk aan, sorry moest je lang wachten? No just one hour.. Maargoed, een leuke dag stond op de planning, we liepen een route met maarliefst 18 bezienswaardigheden, en wauw had het niet willen missen haha. Na wat kilometers lopen en een pizza kwamen we eindelijk aan bij nummero 18 de welbekende "toren van Pisa" waar iedereen klaar staat om een high five uit te delen. Heel wat typische foto's zijn er gemaakt. En het afgeschermde gras zag er echt zo aantrekkelijk uit, als je daar een foto zou nemen had je niet zoveel mensen die recht voor de camera zouden staan. Dus gewoon even snel over het "hekje" een foto maken en gaan. Nou ik zal je vertellen, het spreekwoord "als er een schaap over de dam is volgen er meer" is zo waar. Nog geen 5minuten later werden de fotoshoots verplaatst naar het grasveld, het was vol!
Het is dat het een soort van traditie is om een foto te maken waarbij je de toren tegenhoudt maar wat ziet dat er belachelijk uit, vooral als je van een hele andere kant mensen de foto ziet maken en ze in jou beeld aan de verkeerde kant van de toren poseren en de lucht tegenhouden. We hebben in ieder geval veel gelachen, inmiddels ben ik alweer onderweg naar "huis" en zijn Siedo en Ksenia op zoek naar hun hotel. Perongeluk boekten ze ver buiten het centrum.. Zonde zonde zonde! Helaas zit deze dag er al weer op maar "gelukkig hebben we de foto's nog!" 

Thanks for today Siedo en Ksenia! 
 
En voor de rest,  knuffeltje vanuit Livorno